Vandaag stond de laatste wedstrijd van de zaalcompetitie op het programma, thuis om 11 uur. De wedstrijd van de D1 was afgelast en zo hadden we ruim de tijd om in te schieten en warm te lopen en deze tijd werd ook goed benut.
We troffen vandaag SKF C6, een team waar we eerder dit jaar met 5-1 van verloren hadden, vooral omdat ze zoveel groter waren dan wij. Maar daar hadden we ons nu de hele week op voorbereid.
Vlak voor het begin van de wedstrijd verraste Julia ons, ze voelde zich weer goed genoeg om ons vanaf de bank aan te moedigen en zo waren we sinds lange tijd weer met het hele team bij elkaar.
We creëerden veel kansen in het begin, maar we hadden deze keer moeite om deze ook te benutten. SKF deed dat wat beter en zo stonden we halverwege de 1e helft 3-1 achter. Voor de pauze maakten we echter weer de aansluitende treffer.
Met een 2-3 stand hadden we in de pauze er vertrouwen in dat alles nog mogelijk was. Als we maar de 2e helft met zijn allen er vol voor zouden blijven gaan.
Na de pauze scoorde SKF helaas meteen de 2-4. Maar het vertrouwen bleef aanwezig en we bleven knokken om weer aan te sluiten. En zo werd het 3-4, 4-4 en dat was nog niet genoeg, dus we scoorden 5-4 en 6-4. En om er zeker van te zijn dat we zouden winnen, scoorden we ook nog 7-4 en 8-4!
Na het laatste fluitsignaal van Huib werd er flink gejuicht, de eerste punten van dit seizoen waren binnen! Dat werd natuurlijk gevierd met het aanwezige publiek.
Toppers van de C3, dit was dik verdiend. Petje af dat jullie elke wedstrijd weer met zoveel vertrouwen van start gaan en zoals de scheids het ook zei vorige week: bewonderenswaardig dat jullie elke keer zo positief blijven spelen met zijn allen. We wisten dat de beloning daarvoor een keer ging komen en vandaag was het dan zo ver. Wat een mooie afsluiting van het zaalseizoen en dit gevoel nemen we mee het veldseizoen in!